Εν μέσω αναταράξεων είναι υποχρεωμένη να βαδίσει το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση, που διανύει ίσως την πιο κρίσιμη φάση της μετά τις εκλογές. Οι επόμενες εβδομάδες, μέχρι τα μέσα Ιουνίου, προβλέπονται καθοριστικές από κάθε άποψη. Ύστερα από αλλεπάλληλα «πακέτα μέτρων» και έχοντας συμπληρωθεί ένας χρόνος από την προσφυγή στο ΔΝΤ και την εφαρμογή του Μνημονίου, έρχεται και το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, που προβλέπει τεράστια ποσά δεκάδων δις ευρώ από νέα έσοδα μέσω περικοπών και ιδιωτικοποιήσεων. Αυτό που σίγουρα φαίνεται να έχει εξασφαλίσει μέχρι στιγμής η κυβέρνηση είναι η αποφυγή της αναδιάρθρωσης με τη μέθοδο του «κουρέματος». Σε αυτό αποτελεσματική, αν όχι και μοναδική, «σύμμαχος» στάθηκε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που εξισορρόπησε τις ισχυρές γερμανικές πιέσεις όλου του προηγούμενου διαστήματος. Η συνολική επιμήκυνση του ελληνικού χρέους με ταυτόχρονη μείωση του επιτοκίου αποτελεί τώρα το αντικείμενο συζητήσεων εν όψει της συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης του Ιουνίου. Και αν αυτό επιτευχθεί, αναμένεται να πάρει μια θετική διάσταση και προβολή, που εν ολίγοις θα μπορεί να συνοψιστεί σε μια «λύση σωτηρίας» για τη χώρα. Από μια άλλη οπτική αυτό θα είναι ένα ισχυρό αντίδοτο για τα νέα μέτρα και τις αλλαγές που σταδιακά και ανά τομέα θα πρέπει να προχωρήσουν μέσα στους επόμενους μήνες. Είναι γεγονός πάντως ότι η κυβέρνηση δείχνει να μην έχει τη «βιασύνη», που επεδείκνυε το προηγούμενο διάστημα, κάνοντας πολλούς να αναρωτιούνται σε τι οφείλεται αυτή η συγκράτηση. Πασχαλινά μηνύματα δυσφορίας Το σίγουρο είναι ότι η κόπωση και ο εσωτερικός κοχλασμός στο κυβερνών κόμμα έχουν παίξει σημαντικό ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση. Τα κρούσματα ασυνεννοησίας, πολυφωνίας, διαφοροποιήσεων από κεντρικές κυβερνητικές επιλογές και διαμόρφωσης προσωπικών στρατηγικών, αντί να υποχωρήσουν, αυξήθηκαν, ακόμη και μεταξύ υπουργών που προέρχονται από τον στενότερο κύκλο επιρροής του πρωθυπουργού. Η νευρικότητα κυριαρχεί και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, τα μέλη της οποίας γύρισαν από τις εκλογικές τους περιφέρειες μετά τις διακοπές του Πάσχα «μεταφέροντας» την ισχυρή κοινωνική δυσφορία. Στην εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ επικρατεί ένα έντονο μούδιασμα, αν όχι απογοήτευση, καθώς δεν διαπιστώνεται βελτίωση της κατάστασης και οι ελπίδες για κάτι τέτοιο φαίνονται ακόμη μακρινές. Αυτό, όπως είναι εύλογο, αντανακλά στη συμπεριφορά των βουλευτών, στους οποίους το ένστικτο της αυτοσυντήρησης αρχίζει να λειτουργεί και πάλι. Γι’ αυτό και ακούγονται ολοένα και περισσότερες φωνές με σκληρές διαπιστώσεις και κριτική. Στην κατηγορία αυτή προστέθηκε και ο Μίμης Ανδρουλάκης, που δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει βαριές εκφράσεις για την κυβέρνηση, τον τρόπο λειτουργίας της, τους πρωθυπουργικούς συμβούλους, ακόμη και επιλογές του κ. Παπανδρέου προσωπικά σχετικά με την οικονομία. Ένας άλλος βουλευτής, ο εκλεγόμενος στην Κοζάνη Αλέκος Αθανασιάδης, άφησε ασαφή τη στάση του για το θέμα της ΔΕΗ, δείχνοντας διατεθειμένος να κρατήσει όλους σε αγωνία μέχρι την τελευταία στιγμή για το αν θα ψηφίσει το σχετικό νομοσχέδιο. Και τώρα τι; Η γενική εικόνα είναι ότι το κυβερνών κόμμα οδηγείται σε ένα οριακό σημείο. Οι αντοχές δείχνουν να εξαντλούνται και ο φόβος μήπως τα πράγματα καταλήξουν σε τέλμα είναι υπαρκτός. Το ερώτημα που απασχολεί πολλούς είναι αν π.χ. ένας ανασχηματισμός –που συζητείται ανά διαστήματα- θα μπορέσει να ξαναδώσει ώθηση και να δημιουργήσει μια νέα αφετηρία. Επί του παρόντος αυτό διαψεύδεται, οπότε η συζήτηση έχει θεωρητική σημασία και πάντως μέχρι και τον Ιούνιο, που θα έχει ολοκληρωθεί η παρουσίαση της δέσμης των νέων μέτρων, είναι άνευ ουσιαστικού αντικειμένου. Όπως προκύπτει και από τις υπάρχουσες πληροφορίες, η κυβέρνηση θα προχωρήσει με πιο «προσεκτικούς» ρυθμούς τις επόμενες εβδομάδες για δύο λόγους. Αφενός διότι επίκειται η παρουσίαση των προτάσεων της Ν.Δ. από τον κ. Σαμαρά με το «Ζάππειο 2» και θέλει να έχει ένα περιθώριο ευελιξίας για τα δικά της μέτρα, που θα εμφανίσει στη συνέχεια. Και αφετέρου, διότι δεν θέλει να σπαταλήσει το απόθεμα στο προβάδισμα, που συνεχίζουν να της δίνουν έναντι της Ν.Δ. οι δημοσκοπήσεις. Μολονότι υποχωρούν διαρκώς τα ποσοστά και της αντιπολίτευσης, η διαρκής σμίκρυνση της ψαλίδας αποτελεί αντικείμενο ιδιαίτερης ανάλυσης και προσοχής. Όσο το ΠΑΣΟΚ είναι πρώτο κόμμα, έχει μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων, μηδέ εξαιρουμένης ακόμη και της προσφυγής σε εκλογές, αν διαμορφωθούν «έκτακτες συνθήκες». Γι’ αυτό και αποδίδεται μεγάλη σημασία στη διατήρηση αυτού του δεδομένου, έστω και αν τούτο συνεπάγεται αλλαγή τακτικής σε κρίσιμους τομείς, όπως π.χ. στο μέτωπο της Κερατέας για την αποφυγή κοινωνικών εντάσεων ή χρονική μετατόπιση στη λήψη νέων επώδυνων αποφάσεων, όπως τα μισθολογικά. Στο βαθμό δε που οι αποφάσεις του Ιουνίου στις Βρυξέλλες είναι ευνοϊκές, με τη βοήθεια και του καλοκαιριού πιστεύεται ότι τελικά τα πράγματα θα μπουν σε μια πιο ομαλή τροχιά για να μπορέσει από το φθινόπωρο η κυβέρνηση να κεφαλαιοποιεί τις μέχρι τώρα επιλογές της. Ανδρέας Καψαμπέλης kapsabelis@attikipress.gr Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου