αυθόρμητη συγκέντρωση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, κανένας δεν είδε το
παραπάνω ωραίο συνθηματάκι που ήταν γραμμένο σε σελίδες σχήματος Α3 που
κρατούσαν και ανέμιζαν πολλοί συγκεντρωμένοι; Τι στο διάολο, στραβοί ήταν;
Στα διαλείμματα της δουλειάς μου ρίχνω μια ματιά στο smartphone για να δω
τους διαλόγους που γίνονται στο facebook ή στο twitter και τι μου απαντάνε
διάφοροι friends μου στα share που στέλνω ή τα σχόλιά μου που ποστάρω στο
wall μου. Αυτό που φαίνεται είναι μια διαφορετική αντίληψη για το πώς
δημιουργούνται κοινωνικά κινήματα και πώς εξελίσσονται. Ορισμένοι χλευάζουν
τους «αγανακτισμένους» ότι είναι πολύ light για τα γούστα τους, ατομιστές,
ακολουθούν τη μόδα και το lifestyle και ότι προσάλλονται καθοδηγούνται από
τα αστικά ΜΜΕ ώστε να λειτουργήσουν ως βαλβίδες εκτόνωσης. Δεν είναι μόνο
το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ που διακατέχονται από αυτή τη λογική. Άλλοι μην
κατανοώντας τη λειτουργία του facebook και του διαδικτύου γενικότερα,
μεγεθύνουν τον κίνδυνο να καπελωθούν οι συγκεντρώσεις στις πλατείες από
«εθνίκια», «σπίθες» και στο τέλος από χρυσαυγίτες. Πολλοί, επίσης, αν δεν
δουν το πανώ της δικής τους πολιτικής ομάδας φεύγουν καταγγέλλοντας του
υπόλοιπους ως apolitique. Μερικοί φοβούνται μήπως όλα μείνουν στο επίπεδο
των social media. Κάποιοι φοβούνται μήπως μέσα στη γενική αγανάκτηση
φτάσουμε στα «μπάχαλα». Υπάρχουν κι αυτοί που φοβούνται ότι το μεσαίο
στελεχικό δυναμικό κι οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ είναι ικανοί να
αφομοιώσουν το κίνημα στις δικές τους επιδιώξεις. Τέλος δεν έχουν και οι
θεωρίες συνομωσίας αλλά αυτές είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο. Ο φόβος έχει τόσα
πρόσωπα που φοβάται ο ίδιος. «Σηκωθείτε από τον καναπέ!» προστάζανε οι
υψηλές ελίτ της αριστεράς παντός είδους αλλά όχι παντός καιρού. Και τώρα
που οι άνθρωποι αφήσανε τους «καναπέδες» και πήρανε τους δρόμους και τις
πλατείες αυτές οι ελίτ δεν ήταν συνεπείς στο ραντεβού. Ευτυχώς που επιτόπου
έγινε η Συνέλευση της Πραγματικής Δημοκρατίας-Τώρα και αποφασίστηκε η
συνέχιση της κατάληψης της Πλατείας Συντάγματος και το ραντεβού παραμένει
σε ισχύ. http://real-democracy.gr
Η Αριστερά είναι σαν τα Κύθηρα;
Βέβαια, πολλοί ήταν οι αριστεροί και οι αριστερές που πήγαν στις
συγκεντρώσεις. Ήρθαν και οι εργαζόμενοι της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ που γιουχαΐστηκαν από
μερικούς που μπερδεύουν τα σώβρακα με τις κάλτσες και δεν καταλαβαίνουν ότι
δεν προσλήφθηκαν όλοι με ρουσφέτι, ότι με το να προγκάρεις αυτούς που
κινδυνεύουν να απολυθούν κινδυνεύεις κι εσύ αύριο να μείνεις μονάχος όταν
έρθει η δική σου η σειρά. Και τώρα αφού πέρασε μια μέρα και είδαν τον κόσμο
να παίρνει την τύχη του στα χέρια του, εμφανίστηκαν δειλά-δειλά οι ελίτ που
είχαν κρυφτεί. Η Αλέκα Παπαρήγα άρχισε τα «Ναι μεν Αλλά» όλοι στις 28 στη
συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος ξανάβγαλε αφίσα της
Αριστερής Πρωτοβουλίας ΠΑΣΟΚ με τον Ανδρέα Παπανδρέου και ανακοίνωση στην
οποία μιλά γενικά για κάποιους που προσπαθούν να παρασύρουν κάποιους άλλους
σε συντηρητικούς και νεοφιλελεύθερους δρόμους, λες και αυτή είναι η
κυβέρνηση και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο οι υπόλοιπες
αριστερές ηγεσίες είναι υπέρ της κινητοποίησης, με όσες επιφυλάξεις και αν
έχει η καθεμία. Το πρόβλημα βρίσκεται σε πολλούς ανθρώπους της αριστεράς,
ανεξάρτητα από τη θέση τους στην οργανωτική ιεραρχία, να ξεφύγουν από την
«τακτοποιημένη σκέψη και την ευκολία που αυτή προσφέρει. Όπως στη δεκαετία
του ’70 δεν μας καταλάβαιναν οι γενιές των της αντίστασης και του εμφυλίου
όταν δημιουργήσαμε το κίνημα των καταλήψεων για την κατάργηση του νόμου 815
για τα ΑΕΙ, ακούγαμε ροκ μουσική, είχαμε μακριά μαλλιά και ζούσαμε σε
ημι-κοινόβια άνδρες και γυναίκες μαζί και ούτω καθεξής, έτσι και η σημερινή
γενιά του Πολυτεχνείου στην Αριστερά δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι
ξεπερνιούνται από μια γενιά αριστερών νέων που είναι πιο μορφωμένοι,
επικοινωνούν με τα νέα μέσα (διαδίκτυο, social media, i-pads, i-phones κλπ)
με συνομηλίκους τους από όλο τον πλανήτη, ερωτεύονται ελεύθερα αλλά ζουν με
περισσότερους φόβους για το σκοτεινό μέλλον που τους περιμένει. Όπως έγραψε
ο Κώστας Βαξεβάνης: «Πολυτεχνείου και twitter γωνία, διασταυρώνονται
πολιτικές, λογικές, αρνήσεις, αμφισβητήσεις. Σημασία έχει ότι κάτι γίνεται.
Επιτέλους. Προτιμώ απ το να φωτογραφίζουν με τα smartphone, κολεξιόν του
Armani, να στέλνουν μηνύματα ανησυχίας και συλλογικής δράσης. Το προτιμώ.»
http://www.koutipandoras.gr/?p=6835 Και να προσθέσω προτιμάμε την Παναγιά
των Πατησίων από την Παναγιά των Βρυξελλών.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου