ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΥ

Στη μεγαλύτερη στάση της ζωής σου, Δημήτρη Μητροπάνο,η Ελλάδα σπαράζει.... Τους στεναγμούς και τους πόνους του έλληνα μετουσπίωσε η φωνή σου.. άνοιξα ένα μπουκάλι κρασί, κόκκινο σαν το αίμα της καρδιάς της πατρίδας, που λαβωμένη σέρνει το κορμί της μέσα από τα τραφγούδια σου..Δάκρυα.. Δάκρυα ανάμικτα με το κρασί... αλλοιώθηκε η γεύση... μα τα τραγούδια σου εκεί..
Σκόρπιες σκέψεις και λόγια... Στιγμές ζωής.. ποιός δεν τις έδεσε με τα τραγουδια σου;
Ποιός δεν χόρεψε βαρύ ζεϊμπέκικο ανατριχιάζοντας με τη φωνή σου..
Ποιός δεν σ' είχε συντροφιά στις νύχτες της μοναξιάς, στα ηλιοβασιλεματα γκαλιά με αγαπημένο πρόσωπο, ποιός δε έπνιξε τον πόνο σ' ενα ποτήρι κρασί, ενώ στο cd ακουγόταν η φωνή σου...

ΑΡΧΟΝΤΑ εσύ στο μακρύ τραγούδι της ζωής μας... φωτογραφικό κολλάζ του χθες... κάθε τραγούδι σου στη ζωή μας..

Αν και στον Όλυμπο οι θεοί τ' αποφασίσανε, ψηλά στα ουράνια να τραγουδάς, εμείς εδώ, στη γη θα σε κρατήσουμε...γιατί στην Ελληνική γη ανήκεις... εδώ κάτω στις καρδιές μας, τόσο ζωντανός, τόσο γήινος, τοσο ΕΛΛΗΝΑΣ!

Μάθε σ' αυτόν τον χάρο να χορεύει ζεϊμπέκικο, μπας και ξεστραβωθεί κι άλλους αποφασίσει να πάρει από τούτον τον έρμο τον τόπο, κι όχι τους λεβέντες.. Έχει πολλά σαπρόφυτα τούτη το χώμα που δέχτηκε το γήινο σώμα σου, τι στο διάολο, στραβός είναι και δεν τα παίρνει;

Μούδιασε η Σαλονίκη, κι η Ρόζα απέμεινε μόνη στα Λαδάδικα... και μόνο εσύ μπορείς να κάνεις εύκολο το τέλος στον χωρισμό..


ΑΘΑΝΑΤΟΣ!  ΑΘΑΝΑΤΟΣ!  ΑΘΑΝΑΤΟΣ!