του Αλέξανδρου Οικονομίδη.http://www.ilioupolitoday.gr
Αυτή η χώρα το’χει στο αίμα της οι κάτοικοί της να χωρίζονται εδώ και 170 χρόνια σε παρατάξεις. Ξεκινήσαμε με το “Ρωσικό”, το “Αγγλικό” και το “Γαλλικό” κόμμα. Συνεχίσαμε με βενιζελικούς και αντιβενιζελικούς, φτάσαμε σε “δεξιούς”, “κεντρώους” και “αριστερούς”. Τον Έλληνα βλέπετε τον ιντρίγκαρε πάντα η ταύτιση με μια συγκεκριμένη ομάδα. Όπως αντίστοιχα τον ιντρίγκαρε το κράξιμο των “απέναντι”. Για τον αριστερό ο δεξιός ήταν, είναι και θα είναι “φασίστας”. Για το δεξιό ο αριστερός παραμένει “αναρχοκουμούνι”. Βέβαια τώρα με την επέλαση των νεάτερνταλ της Χρυσής Αυγής έχουμε και χαρακτηρισμούς όπως “αναρχοάπλυτος” που δίνουν χρώμα στη γκρίζα καθημερινότητά μας.
Τέλος πάντων, γιατί τα γράφω όλα αυτά;
Γιατί το νέο φρούτο διαχωρισμού είναι το Μνημόνιο. Ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόμασταν για να αποκτήσει ουσία η τάση που έχουμε ως λαός να πλακωνόμαστε και να κατηγορούμε ο ένας τον άλλον.
Ας βάλω λοιπόν στο κούτελο την ετικέτα του αντιμνημονιακού και ας ξεκινήσω…
φίλε Μνημονιακέ.
Με χαρακτήρισες προδότη.
Με χαρακτήρισες παπάρα.
Μου είπες ότι λόγω των ιδεών μου θα πεθάνουμε από την πείνα, θα έρθει η κακιά δραχμή, θα σταματήσουν να μας δανείζουν, ακρίδες και δηλητηριώδεις σαύρες θα πέσουν από τον ουρανό, η γη θα σκιστεί στα 2, ανεμοβλογιά θα πλήξει όλα τα πρωτότοκα ελληνόπουλα και γενικά θα γαμηθεί ο Δίας με τον Γανιμίδη, τον Ήφαιστο, τον Λαέρτη και τον Έκτορα της Τροίας.
Μου είπες ότι προτιμάς να ζούμε με 200 Ευρώ μισθό, παρά με καθόλου μισθό.
Προσπάθησες να με πείσεις ότι ΕΜΕΙΣ και μόνο ΕΜΕΙΣ φταίμε για την κατάντια μας. Με κατηγόρησες προσωπικά ότι τα χρήματα που έβγαζα από τα ιδιαίτερα κατέστρεψαν τη χώρα.
Με απείλησες, με χλεύασες, μου σέρβιρες όλες τα σκουπίδια που σερβίρουν καθημερινά το ΜΕΓΚΑ και ο ΣΚΑΪΣ. Αναμάσησες τα ευφυολογήματα του Πορτοσάλτε, του Μπάμπη, της Τρέμη και του Πρετεντέρη.
Γενικά έκανε ό,τι περνά από το χέρι σου για να μου δώσεις να καταλάβω ότι εγώ ευθύνομαι για όλα τα κακά, ότι η χώρα χρεοκόπησε εξαιτίας μου.
Άργησα να σε καταλάβω. Στην αρχή τσίνισα, προβληματίστηκα, προσπάθησα να μπω στη σκέψη σου, να σε δικαιολογήσω.
Μετά κατάλαβα.
Όλα αυτά τα λες γιατί είσαι βολεμένος. Γουστάρεις το σύστημα. Τρέφεσαι από αυτό. Το κράζεις, μα ταυτόχρονα το χρησιμοποιείς. Ακριβώς όπως το ίνδαλμά σου ο Τζήμερος (τζήμερααααα, άσε με να σ’αγαπάω τζήμεραααα) που κράζει το δημόσιο και ταυτόχρονα η διαφημιστική του έχει κονομήσει από αυτό.
Πήγες προς στιγμήν να με πείσεις ότι χρειαζόμαστε το Μνημόνιο για να αλλάξουν τα κακώς κείμενα και το χάλι τούτης της δόλιας χώρας. Μετά όμως σε κατάλαβα. Δεν σε ενδιαφέρει να αλλάξει η χώρα. Αν αλλάξει η χώρα θα χάσεις τη βολή σου. Θα χάσεις ένα σύστημα το οποίο προστατεύεις για να σε προστατεύει.
Τρέμεις το δόγμα του χάους. Τρέμεις στην ιδέα ότι μπορεί όλα να γίνουν στάχτη και μπούρμπερη. Τρέμεις στην ιδέα της “επανεκκίνησης”, του “restart”. Από τη μία λοιπόν μου λες ότι “έπρεπε να γίνει κάτι σε αυτή τη χώρα για να διορθωθεί το χάλι των τελευταίων δεκαετιών”. Από την άλλη δεν σε ενδιαφέρει να διορθωθεί το χάλι. Σε ενδιαφέρει να παίρνεις εσύ το μισθό σου και ας κόψουν τα φάρμακα από τους ηλικιωμένους, ας αφήσουν τα παιδιά χωρίς βιβλία, ας κλείσουν νοσοκομεία, ας κλείσουν παιδικοί σταθμοί, ας θέλω 5 Ευρώ πήγαινε-έλα για το κέντρο της Αθήνας…
Αν έρθει η δραχμή μου λες πως θα έρθει και το χάος. Δεν θα έχουμε βενζίνη. Δεν θα έχουμε φάρμακα. Δεν θα έχουμε νοσοκομεία.
Γιατί τώρα τι έχουμε; Με ρώτησες εμένα αν μπορώ να πληρώνω 2 Ευρώ τη βενζίνη για να πάω στη δουλειά μου; Με ρώτησες να γουστάρω να στήνομαι 4 ώρες στην εφορία, γιατί έκαναν “συγχωνεύσεις”; Με ρώτησες αν μπορώ να πληρώσω ντούκου το σιροπάκι για το βήχα και να περιμένω τα λεφτά μου 90 μέρες μετά; Με ρώτησες αν μπορώ να κάνω μάθημα στους μαθητές μου, οι οποίοι τα πρώτα βιβλία τα πήραν κοντά στα Χριστούγεννα;
Δεν σου εύχομαι τίποτα κακό. Δεν θέλω τίποτα κακό για τους συνανθρώπους μου. Το αποδεικνύω στην πράξη. Και έχω καθαρή τη συνείδησή μου για αυτό. Για αυτό μπορώ και κοιμάμαι ήσυχος το βράδυ.
Όπως είπα, δεν σου εύχομαι τίποτα κακό. Δεν σου εύχομαι να ζήσεις το δράμα που ζουν πλέον χιλιάδες συνάνθρωποί μας.
Ζητώ μόνο να ανοίξεις τα μάτια σου και να δεις τη φωτιά που έχει ξεσπάσει στο διπλανό σπίτι.
Ζητώ να τρέξεις να βοηθήσεις να σβήσει αυτή τη φωτιά πριν φτάσει στο δικό σου σπίτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου