ΓΙΑΤΙ Ο Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ?

Κανείς δεν έχει (ακόμα) ζητήσει από τον πρώην Πρωθυπουργό την ανάληψη ευθυνών, εκτός των πολιτικών που ήδη ανέλαβε, για οποιοδήποτε σκάνδαλο, συμπεριλαμβανομένου και αυτού του Βατοπεδίου. Αυτό όμως δεν ισχύει και για την ευθύνη επιλογής συνεργατών. Δεν είναι λογικό ο πρώην Πρωθυπουργός να μην έχει θέση ή άποψη για τους συνεργάτες που επί σειρά ετών μιλούσαν αντ' αυτού, έγραφαν αντ' αυτού και, ορισμένες φορές, ενδυόμενοι το κύρος του, ομιλούσαν αντ' αυτού. Και εάν όλα αυτά τα πρόσωπα που τίμησε με την εμπιστοσύνη του τώρα διώκονται, δεν έχει χρέος να τα υπερασπισθεί, αν όχι ως πολιτικός, τουλάχιστον ως άνθρωπος;

Κανείς δεν έχει (ακόμα) ζητήσει από τον πρώην Πρωθυπουργό να αναλάβει την ευθύνη για τις δημοσιοοικονομικές αλχημείες της κυβέρνησης του.

Αυτές έχουν μεταβιβαστεί στους άμεσους διαχειριστές της οικονομίας, όπως ο πρώην επικεφαλής της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, που όμως μας παραπέμπει στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.

Οι ίδιες ευθύνες έχουν μεταβιβαστεί στον πρώην Υπουργό Οικονομικών, που όμως μας παραπέμπει στους επί μέρους «κλαδικούς» Υπουργούς, όπως ο πρώην Υπουργός Υγείας και νυν αντι-Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.

Αλήθεια, όσο οι «πρώην» που φιλοδοξούν να είναι και επόμενοι μεταθέτουν ο ένας στον άλλο ευθύνες, ο πρώην Πρωθυπουργός δεν έχει γνώμη ή/και άποψη για την κατανομή αρμοδιοτήτων μεταξύ των μελών μίας κυβέρνησης της οποίας είχε (;) κάποτε ηγηθεί. Και εάν κάποιοι έχουν ευθύνη, εξαιρώντας πάντα τον μόνιμα απόντα, δεν πρέπει ο ίδιος να την επιμερίσει, συνεισφέροντας έτσι και στην κάθαρση που τόσο έχει ανάγκη ο δημόσιος βίος;

Κάποιοι, βέβαια, οφείλουν να υπερασπιστούν τη δική τους υστεροφημία. Εξέχοντα στελέχη της νεο-νεο-Δημοκρατικής ηγετικής ομάδας, που προτείνουν μία μετά-μεταπολίτευση, δεν μπορούν παρά να υπερασπιστούν την κυβέρνηση του άμεσου παρελθόντος, ακόμα και εάν δεν ενδιαφέρεται για αυτήν ο «προϊστάμενος». Και αυτό γιατί ορισμένοι από τους νέους-νέους εκφραστές της νέας-νέας πρότασης διετέλεσαν υπουργικά στελέχη - λ.χ. στο Υπουργείο Τουρισμού και τον ΕΟΤ - εκφράζοντας την παλαιά «νέα διακυβέρνηση».
Και σε ιδεολογικό όμως επίπεδο, δεν πρέπει να έχει γνώμη και άποψη ο ιδρυτής της έννοιας του «μεσαίου χώρου» για την Αβερωφική αναγέννηση της καθαρής δεξιάς και το συνωστισμό στη γκαρσονιέρα της πολυκατοικίας;

Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται ότι ο πρώην Πρωθυπουργός της χώρας έχει ταξιδέψει περισσότερο στο εξωτερικό από τότε που εγκατέλειψε την ηγεσία του κόμματος του απ' όσο στο σύνολο της ηγετικής του θητείας. Και είναι γνωστό ότι η ακινησία ήταν κάποτε άποψη, ενώ αντίθετα η κινητικότητα είναι εσχάτως σημείο κριτικής. Αλλά το ερώτημα παραμένει: φυγομαχεί ή απλά περιμένει την κατάλληλη στιγμή ο πρώην Πρωθυπουργός;

Και εάν ο επί σειρά ετών καταλληλότερος περιμένει την καταλληλότερη στιγμή, με ποια κριτήρια θα επιλεγεί αυτή;

Μαριλένα Κάππα