| . |
Ναι! το αποφευκτικό του φωτός κατεστημένο της καρδιάς σου σε ωθεί συνεχώς στο να είσαι αδρανής, να επαναπαύεσαι στις "δάφνες" του εγωκεντρισμού σου. Ερμηνεύει και -γι' αυτό- δέχεται το αληθινό φως ως σκιά, και τις σκιές ως φως.
Σε αποτρέπει με χίλιους δυο τρόπους -και φορώντας μυριάδες "μουτσούνες"- από το να παραδοθείς σε ό,τι προτίθεται να το ανατρέψει.
Με τόσα καμώματα και διπλωματίες σε κάνει μονίμως να κουκουλώνεις την αλήθεια. Κι αν την ακούς -την αλήθεια- σε λίγο πάλι την ξεχνάς, και φέρεσαι όπως και πριν. Κι αν για λίγο σου ξεφύγουν μερικά δάκρια, τα δάκρια σου γρήγορα στεγνώνουν...
Και μετά αναρωτιέσαι γιατί δεν αλλάζεις;;! Γιατί, λες, ο Χριστός δεν με αλλάζει;;;
Μα γιατί δεν Τον αφήνεις...! Έβαλες βουλοκέρι και στις μικρότερες χαραμάδες της πόρτας σου... Όταν Εκείνος την χτυπά, εσύ Του λες: "Εμπρός!", και συνεχίζεις να είσαι κλειδωμένος μέσα. Αν και στο υπενθυμίζει, συνεχώς ξεχνάς ότι ΕΣΥ κλείδωσες την πόρτα, και πως το κλειδί είναι από μέσα...
Εσύ βολεύτηκες στον ασφαλή σου τάφο, και κρατάς την ζωή απ' έξω. Ο Χριστός όμως μπήκε εκουσίως στον δικό σου τάφο και κατήργησε το ασφαλές κατεστημένο σου, τον θάνατο. Και αναστήθηκε, για να σου δείξει -ο ίδιος ο Θεός!- πως ο θάνατος, και η ζωή, και η ανάσταση είναι επιλογές...
http://www.aftognosia.gr/2010-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου